اسپلینت بینی یک وسیله پزشکی است که برای حمایت و محافظت از بینی پس از جراحی یا آسیب استفاده می شود. این به عنوان یک بریس موقت عمل می کند و به حفظ شکل و موقعیت مطلوب ساختارهای بینی در حین بهبود کمک می کند. اسپلینتهای بینی معمولاً از موادی مانند پلاستیک، سیلیکون یا فلز ساخته میشوند و بسته به روش خاص و نیاز بیمار در اشکال و اندازههای مختلفی تولید میشوند.
انواع اسپلینت بینی : خارجی و داخلی.
اسپلینت های خارجی بینی:
شکل ظاهری: این اسپلینت ها در قسمت بیرونی بینی قابل مشاهده هستند و معمولاً با نوار جراحی یا بانداژ محکم می شوند.
هدف: برای حمایت از ساختار خارجی بینی، به ویژه پس از جراحی زیبایی بینی یا سایر روش هایی که شامل تغییر شکل ظاهری بینی می شود، استفاده می شود.
مواد متداول: پلاستیک، فلز یا ترکیبی از هر دو.
مزایا: آنها ثبات و محافظت از ساختارهای خارجی بینی را فراهم می کنند و خطر آسیب یا تغییر شکل را در طول فرآیند بهبودی به حداقل می رساند.
اسپلینت های داخلی بینی:
شکل ظاهری: این اسپلینت ها در داخل حفره بینی قرار می گیرند و از بیرون قابل مشاهده نیستند.
هدف: برای حمایت از تیغه بینی، دیواره غضروف و استخوان که حفره بینی را به دو سوراخ بینی تقسیم می کند، استفاده می شود. آنها اغلب پس از سپتوپلاستی، روشی برای اصلاح انحراف سپتوم استفاده می شوند.
مواد متداول: سیلیکون، پلاستیک یا سایر مواد انعطاف پذیر.
مزایا: آنها به حفظ تراز صحیح سپتوم بینی، بهبود جریان هوا و جلوگیری از انسداد بینی کمک می کنند.
رینوپلاستی: یک روش جراحی برای تغییر شکل بینی به دلایل زیبایی یا عملکردی.
سپتوپلاستی: یک روش جراحی برای اصلاح انحراف تیغه بینی که می تواند باعث مشکل در تنفس یا مشکلات سینوسی شود.
شکستگی بینی: شکستگی بینی که نیاز به ترمیم جراحی دارد.
ترومای بینی: صدمات وارده به بینی در اثر تصادف یا سایر حوادث آسیب زا.
برخی از جراحی های سینوس: برخی از جراحی های سینوس ممکن است نیاز به استفاده از اسپلینت های بینی برای حمایت از ساختارهای بینی در طول بهبودی داشته باشند.
استفاده از اسپلینت بینی معمولاً توسط یک متخصص گوش و حلق و بینی یا جراح پلاستیک انجام می شود. روش خاص ممکن است بسته به نوع اسپلینت مورد استفاده و دلیل استفاده از آن متفاوت باشد. با این حال، مراحل کلی درگیر اغلب شامل موارد زیر است:
آماده سازی: صورت بیمار تمیز شده و برای جراحی آماده می شود.
بیهوشی: برای اطمینان از راحتی در طول عمل، به بیمار بیهوشی داده می شود.
قرار دادن آتل: آتل با دقت در حفره بینی یا روی بینی خارجی قرار می گیرد.
محکم کردن اسپلینت: آتل با استفاده از نوار جراحی یا سایر روش های مناسب در جای خود محکم می شود.
مراقبت های بعد از عمل
پس از استفاده از اسپلینت بینی، معمولاً دستورالعمل های خاصی برای مراقبت های بعد از عمل به بیماران داده می شود. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اجتناب از فعالیت های شدید: برای جلوگیری از جابجایی اسپلینت ها یا ایجاد خونریزی.
مصرف داروهای تجویز شده: برای کنترل درد، التهاب و عفونت.
استفاده از مرطوب کننده: برای مرطوب نگه داشتن مجاری بینی و جلوگیری از خشکی.
اجتناب از دمیدن بینی: این امر می تواند مجرای بینی را تحریک کند و ممکن است اسپلینت ها را از جای خود خارج کند.
پیگیری با پزشک: برای معاینات منظم برای نظارت بر روند بهبود.