اسپلینت

اسپلینت یا آتل یک وسیله پزشکی است که برای بی حرکت کردن و محافظت از قسمتی از بدن که آسیب دیده یا تحت درمان است استفاده می شود. این می تواند یک جزء حیاتی در مدیریت شکستگی ها، رگ به رگ شدن ها و سایر آسیب های اسکلتی عضلانی باشد، به کاهش درد، جلوگیری از آسیب بیشتر و بهبودی مناسب کمک کند. آتل را می توان در قسمت های مختلف بدن از جمله اندام، انگشتان، مچ دست، مچ پا و حتی ستون فقرات اعمال کرد.

بیشتر بخوانید : ارتز چیست؟

انواع اسپلینت

آتل ها را می توان بر اساس جنس، طراحی و کاربرد خاص آنها دسته بندی کرد. در زیر انواع اولیه ذکر شده است:

۱٫ اسپلینت سفت و سخت
آتل های سخت از مواد سخت مانند فلز، پلاستیک یا چوب ساخته می شوند. آنها پشتیبانی قوی و بی حرکتی را برای آسیب های شدید فراهم می کنند.

آتل های گچی: آتل های سنتی ساخته شده از گچ پاریس معمولاً در بیمارستان ها استفاده می شوند. آنها در هنگام خیس شدن قابل قالب گیری هستند و در حین خشک شدن سخت می شوند و پشتیبانی سفارشی را ارائه می دهند.
آتل‌های فایبرگلاس: سبک‌تر و بادوام‌تر از گچ، آتل‌های فایبر گلاس به دلیل سهولت کاربرد و راحتی ترجیح داده می‌شوند. آنها همچنین رادیولوسنت هستند و امکان عکسبرداری با اشعه ایکس را بدون برداشتن اسپلینت فراهم می کنند.
آتل های آلومینیومی: این آتل ها اغلب برای آسیب های انگشت استفاده می شوند. آنها سبک وزن، انعطاف پذیر هستند و می توان آنها را مطابق خطوط قسمت بدن شکل داد.

۲٫ اسپلینت نرم
آتل های نرم از موادی مانند فوم، پارچه یا پلاستیک های نرم استفاده می کنند. آنها انعطاف پذیری بیشتری را ارائه می دهند و اغلب برای آسیب های کمتر شدید یا برای تثبیت اولیه استفاده می شوند.

بادی تپینگ: این شامل چسباندن انگشت یا انگشت آسیب دیده به انگشت مجاور آسیب ندیده برای ایجاد حمایت و محدود کردن حرکت است.
آتل های نئوپرن: ساخته شده از نئوپرن، این آتل ها گرما و فشرده سازی ملایم را ایجاد می کنند که اغلب برای رگ به رگ شدن و کشیدگی استفاده می شود.
آتل های بالشی: نرم و راحت، این آتل ها معمولاً برای بیحرکتی اضطراری به خصوص در موارد مشکوک به شکستگی استفاده می شوند.

دیگر انواع آتل

۳٫ اسپلینت بادی
اسپلینت های هوا از اجزای بادی برای تثبیت آسیب ها استفاده می کنند. آنها سبک وزن هستند، به راحتی اعمال می شوند و می توان آنها را با باد کردن یا خالی کردن محفظه های هوا تنظیم کرد.

اسپلینت های هوایی اورژانسی: اغلب در محیط های پیش بیمارستانی استفاده می شوند، به سرعت اعمال می شوند و بی حرکتی موثری را ارائه می دهند.
آتل های خلاء: این آتل ها از پمپ خلاء برای خارج کردن هوا از آتل، قالب گیری آن به قسمت بدن و ایجاد تکیه گاه محکم استفاده می کنند. آنها به ویژه برای دررفتگی و شکستگی مفید هستند.

۴٫ اسپلینت های کششی
اسپلینت‌های کششی یک کشش ملایم و مداوم برای تراز کردن شکستگی‌ها، به‌ویژه در استخوان ران، اعمال می‌کنند. آنها برای کاهش درد و جلوگیری از آسیب بیشتر به ماهیچه ها و عروق خونی ضروری هستند.

اسپلینت توماس: طرحی کلاسیک که برای شکستگی استخوان ران استفاده می شود. این شامل یک قاب فلزی و تسمه برای اعمال کشش است.
Sager Traction Split: نسخه مدرن تری است که امکان کنترل بهتر نیروی کشش را فراهم می کند.

۵٫ اسپلینت پویا
اسپلینت‌های دینامیک به گونه‌ای طراحی شده‌اند که امکان حرکت محدود را فراهم می‌کنند و در عین حال پشتیبانی می‌کنند. آنها اغلب در توانبخشی برای جلوگیری از سفتی و بهبود بهبود از طریق حرکت کنترل شده استفاده می شوند.

آتل های فنری: این اسپلینت ها از فنرها یا اجزای الاستیک برای ایجاد مقاومت و کمک به حرکت ملایم استفاده می کنند.
آتل های لولایی: شامل لولاهایی است که دامنه حرکتی کنترل شده ای را امکان پذیر می کند، که معمولاً برای آسیب های آرنج و زانو استفاده می شود.

۶٫ اسپلینت های تخصصی
این آتل ها برای قسمت های خاصی از بدن یا شرایط خاصی طراحی شده اند.

یقه های گردنی: برای آسیب های گردن برای بی حرکت کردن ستون فقرات گردن استفاده می شود.
تخته های ستون فقرات: تخته های صلب برای بی حرکت کردن کل ستون فقرات در موارد مشکوک به آسیب های ستون فقرات استفاده می شود.
اسپیکا شست اسپلینت: به طور خاص برای بی حرکت کردن انگشت شست در حالی که امکان حرکت انگشتان دیگر را فراهم می کند.

موارد استفاده از اسپلینت

اسپلینت ها کاربردهای گسترده ای در هر دو بخش اورژانس و غیر اورژانس پزشکی دارند. اهداف اولیه آنها شامل بیحرکتی، تسکین درد، جلوگیری از آسیب بیشتر و تسهیل درمان است. در اینجا کاربردهای دقیق اسپلینت ها آورده شده است:

۱٫ بی حرکتی
بی حرکتی در درمان شکستگی ها، دررفتگی ها و رگ به رگ شدن های شدید حیاتی است. با محدود کردن حرکت، آتل ها به موارد زیر کمک می کنند:

تثبیت شکستگی استخوان: نگه داشتن استخوان های شکسته در تراز مناسب برای تسهیل بهبودی.
جلوگیری از دررفتگی: اطمینان از اینکه مفاصل دررفته پس از تنظیم مجدد در جای خود باقی می مانند.
آسیب های بافت نرم حمایت کننده: کاهش فشار روی عضلات آسیب دیده، رباط ها و تاندون ها.

۲٫ تسکین درد
با بی حرکت کردن ناحیه آسیب دیده، آتل ها درد را به میزان قابل توجهی کاهش می دهند. آنها از حرکت قسمت آسیب دیده جلوگیری می کنند، که می تواند درد را تشدید کند و آسیب بیشتری ایجاد کند.

۳٫ جلوگیری از آسیب بیشتر
آتل ها از ناحیه آسیب دیده در برابر نیروهای خارجی و ضربه های اضافی محافظت می کنند. آنها به ویژه در جلوگیری از عوارضی که می تواند در اثر حرکت یا تکان دادن قسمت آسیب دیده ایجاد شود مفید هستند.

۴٫ تسهیل بهبودی
هم ترازی و بی حرکتی مناسب توسط آتل ها باعث می شود که استخوان ها و بافت های نرم به درستی ترمیم شوند.

۵٫ توانبخشی
در مرحله توانبخشی اسپلینت های پویا و تخصصی نقش حیاتی دارند. آنها اجازه حرکت کنترل شده را می دهند که به حفظ انعطاف پذیری مفاصل، کاهش سفتی و تقویت عضلات کمک می کند.

۶٫ مراقبت های اورژانسی
آتل ها ابزارهای ضروری در مراقبت های اورژانسی، به ویژه در محیط های پیش بیمارستانی هستند. آنها توسط امدادگران و اولین پاسخ دهندگان برای تثبیت صدمات در حین انتقال به مراکز پزشکی استفاده می شوند.